مقایسه بین سطح سرمی مس و روی در بیماران مبتلا به پروتئینوری غیردیابتی با افراد سالم

سابقه و هدف: پروتئینوری علامت عمده مشکلات بیماری مزمن کلیوی است. ریسک فاکتورهای ابتلاء به پروتئینوری شامل افراد دیابتی، افراد با فشارخون بالا و افرادی که سابقۀ خانوادگی مشخص دارند می باشد. در مطالعات صورت گرفته مشخص شد که در این بیماری سطح سرمی برخی فلزات در خون دچار تغییر می شود؛ لذا در این مطالعه تغییرات سطح سرمی برخی فلزات با بروز این بیماری در افراد غیر دیابتی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه در سال 90- 1389 به شکل مورد- شاهدی انجام شد و در یک مقطع زمانی تعداد 46 بیمار مبتلا به پروتئینوری و 46 فرد سالم مراجعه کننده به کلینیک فوق تخصصی طوبی شهرستان ساری که از نظر جنس و بازه سنی همخوانی لازم را داشتند، مورد بررسی گرفتند. سطح سرمی فلزات روی و مس توسط روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی (atomic absorption) در نمونه سرمی تهیه شده از گروه مورد و شاهد اندازه گیری شد و نتایج به دست آمده توسط نرم افزار spss ویرایش 16 و آزمون آماری independent-samples t test و ضریب همبستگی پیرسون مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: در بررسی انجام شده 26 نفر از افراد زن و 20 نفر مرد بودند که در دو گروه سالم و بیمار همسان سازی شدند. میانگین غلظت سرمی مس در زنان سالم 46/0±167/1 و در زنان گروه بیمار 58/0±232/1 بود. در گروه مردان سالم میانگین غلظت سرمی مس 43/0±142/1 و در گروه مردان بیمار 46/0±692/0 به دست آمد. در مورد سطح سرمی روی، میانگین غلظت به دست آمده در زنان سالم 38/0±201/1 و در زنان بیمار 43/0±918/0 بود. این مقدار برای مردان سالم 35/0± 163/1 و برای مردان بیمار 503/0± 828/0 به دست آمده بود و اختلاف معنی داری در غلظت سرمی مس و روی در گروه مورد و در گروه شاهد دیده شد (05/0p<)، به این صورت که میانگین غلظت سرمی این فلزات در گروه مورد کم تر از گروه شاهد بود. استنتاج: طبق نتایج به دست آمده کاهش میزان فلزات مس و روی می تواند ناشی از دفع پروتئین و آلبومین باشد و سبب ایجاد ادم و همچنین در دراز مدت منجر به ایجاد اختلال در روندهای اکسیداسیون و بروز نارسایی های کلیوی در فرد شود.